Sceniczna historia pijano-oniryczna. Gombrowiczowska wizja ludzkiego losu, czyli dramat jaźni uwięzionej w sztucznym świecie ciągle przeistaczającej się formy.
Dzieło wymykające się jednoznacznej interpretacji, opalizujące sensami i symboliką, prowokacyjne, uwodzące charakterystyczną dla Gombrowicza zmysłową fascynacją dojrzałości niedojrzałością.
