Poeta i dramatopisarz; w czasie powstania styczniowego członek Rządu Narodowego. Publikował również pod pseudonimami Jan Stożek, El...y. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Jego ojciec, powstaniec listopadowy, po powrocie z zesłania osiedlił się w Kaliszu i zajął się handlem skórami, na czym dorobił się znacznego majątku. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Realnej w Kaliszu Asnyk studiował w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Marymoncie (1856), w Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie (1857–59) oraz na uniwersytetach we Wrocławiu (1859–60), gdzie działał w Towarzystwie Literacko-Słowiańskim, następnie kontynuował naukę w Paryżu (1861) i Heidelbergu (1861–62).
Brał udział w ruchu spiskowym. W 1860 r. został uwięziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. W powstaniu styczniowym był członkiem tzw. wrześniowego Rządu Narodowego. W latach 1864–67 przebywał za granicą, w 1866 r. uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie w Heidelbergu. Po powrocie do kraju przebywał we Lwowie. W 1870 r. zamieszkał w Krakowie. W 1875 r. ożenił się z Zofią Kaczorowską, z którą miał syna Włodzimierza. W 1882 r. został wydawcą krakowskiego dziennika „Reforma”. Od 1884 r. był radnym miejskim w Krakowie. W 1889 r. został posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego. Był jednym z organizatorów Towarzystwa Szkoły Ludowej w Krakowie (1882). Podejmował wyprawy wysokogórskie w Tatry – był jednym z pierwszych członków Towarzystwa Tatrzańskiego. Wiele podróżował po Europie i świecie.
Jako poeta debiutował w 1864 r. Opublikował kilka zbiorów „Poezji” (1869, 1872, 1880, 1894). Jednym z najsłynniejszych jego dokonań literackich jest cykl 30 sonetów „Nad głębiami” (1883–94). Pisał również utwory dramatyczne (m.in. „Bracia Lerche”, „Gałązka heliotropu”).