Polski pisarz, reportażysta i scenarzysta filmowy. W czasie wojny został zesłany z rodzicami na daleką północ ZSRR, do Republiki Komi. W 1951 r. ukończył we Wrocławiu liceum, następnie studiował filologię rosyjską na Uniwersytecie Warszawskim. Po uzyskaniu dyplomu rozpoczął współpracę z prasą literacką. W 1956 r. debiutował na łamach „Przeglądu Kulturalnego”. Dwa lata później zatrudnił się jako reporter w tygodniku „Świat”. Pracował m.in. z Wiesławem Górnickim, Marianem Brandysem, Kazimierzem Dziewanowskim. Z tym ostatnim opublikował tom reportaży z ZSRR „Pięć tysięcy kilometrów przyszłości”. W 1958 r. wydał zbiór opowiadań „Błękitna miłość”. Rok później Jerzy Jarocki wystawił w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego napisaną przez pisarza sztukę „Fałszerz i jego córka”. W tym samym roku Minkowski wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby wykładać na uniwersytecie w Columbii oraz w Hunter College. W 1978 r. został prezesem polskiej sekcji IBBY – Światowej Rady Książki dla Młodych. Pełnił tę funkcję do 1994 r. W latach 1982–83 był redaktorem „Tu i Teraz”, a w latach 1991–98 redaktorem naczelnym tygodnika „Skandale”, później „Nowe Skandale” i „Bez Pardonu”. Zaangażował się w działalność Fundacji Korczakowskiej „Odrodzenie”, która zajmuje się budowaniem w Polsce międzynarodowej wioski dziecięcej.
Książki należące do cyklu „Tropiciele Złoczyńców” wydał pod pseudonimem Alex Hunter.