Rosyjski nowelista i dramatopisarz. Pochodził z niezamożnej rodziny kupieckiej. Po ukończeniu gimnazjum podjął studia medyczne w Moskwie. Już wówczas publikował pierwsze utwory satyryczne, m.in.: „Śmierć urzędnika” (1883) i „Kameleon” (1884). Sławę przyniosła mu premiera teatralna „Mewy” (1898), a podtrzymywały ją kolejne sztuki: „Wujaszek Wania” (1899), „Trzy siostry” (1901), „Wiśniowy sad”( 1904). Wspólnie z reżyserem Konstantym Stanisławskim stworzył podwaliny naturalizmu w teatrze, odchodząc od dotychczasowych konwencji gry aktorskiej. Obok sztuk teatralnych pisał także opowiadania, nowele i relacje dokumentalne.
W 1890 r. wyruszył w podróż na Sachalin, gdzie podjął się próby szczegółowego opisania ludności zamieszkującej wyspę. Relację z wyprawy postanowił zamieścić w powieści „Wyspa Sachalin”. Po powrocie z Dalekiego Wschodu zamieszkał w Moskwie. W latach 1892–99 przybywał w pobliskim Mielichowie. W poszukiwaniu bardziej sprzyjającego zdrowiu klimatu przeprowadził się do Jałty. W 1901 r. poślubił artystkę teatru MChaT Olgę Knipper. Latem 1904 r. wraz z żoną wyjechał do niemieckiego kurortu Badenweiler. Tam po kilkudniowym pobycie zmarł. Ciało pisarza zostało przewiezione do Moskwy i z honorami pochowane na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Do najważniejszych sztuk Czechowa zalicza się „Mewę”, „Wujaszka Wanię”, „Trzy siostry” i „Wiśniowy sad”, a najbardziej znane jego opowiadania to: „Śmierć urzędnika”, „Kameleon”, „Kasztanka”, „Człowiek w futerale”.