Doktor nauk chemicznych, wykładowca na wyższych uczelniach, członek Akademii Francuskiej, działacz naukowy i gospodarczy. Od 1935 r. prezes Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy. Mówił ośmioma językami, w tym tak egzotycznymi jak mongolski i chiński. Przetrwał rewolucję w Rosji i brał udział w wojnie domowej po stronie białych. Odwiedził wiele krajów i kontynentów, przede wszystkim jednak pisał literackie reportaże, opowiadania i powieści podróżnicze cieszące się ogromnym powodzeniem na całym świecie. Najpopularniejsze z nich to: „Przez kraj ludzi, zwierząt i bogów”, „Niewolnicy słońca”, „Pod smaganiem samumu”, „Lenin”, „Orlica”. Po II wojnie światowej został skazany na zapomnienie za krytykę rewolucji sowieckiej. Nazwisko Ossendowskiego nie mogło pojawić się w żadnej oficjalnej encyklopedii, a wszystkie jego książki znajdujące się w bibliotekach zostały skonfiskowane i zniszczone. Oficjalne wznowienie dzieł autora nastąpiło dopiero po upadku komunizmu.
