Pochodził z rodziny mieszczańskiej, był synem burmistrza. Uczył się najpierw w szkole parafialnej, potem w gimnazjum, następnie w latach 1624–28 studiował filozofię w kolegium jezuickim w Kaliszu, a w latach 1628–33 teologię w kolegium jezuickim w Poznaniu. W 1633 r. wstąpił do zakonu Paulinów i przyjął imię zakonne Augustyn. W zakonie spędził 40 lat. Sześciokrotnie był przeorem sanktuarium jasnogórskiego, a trzy razy prowincjałem, czyli przełożonym wszystkich paulinów w Polsce. Podczas wojny polsko-szwedzkiej, zwanej potopem, w 1655 r. postawił sobie za cel uchronienie klasztoru na Jasnej Górze przed rabunkiem i dewastacją z rąk szwedzkich najeźdźców. W tym celu ukrył obraz Matki Boskiej, a w kaplicy umieścił jego kopię. Wysłał do króla szwedzkiego Karola X Gustawa list, w którym poddawał twierdzę w zamian za nienaruszalność klasztoru. Obietnicy jednak nie otrzymał. Podjął wówczas decyzję o obronie Jasnej Góry. Sam brał udział w walkach, które toczyły się od 18 listopada do 27 grudnia 1655 r. Dzieje oblężenia opisał w kontrowersyjnej „Nowej gigantomachii”, zbeletryzowanym pamiętniku z oblężenia sanktuarium. Opis ten wykorzystał Henryk Sienkiewicz w „Potopie”. Ksiądz Kordecki zmarł podczas wizytacji klasztoru w Wieruszowie. Pochowano go na Jasnej Górze.