Pisarz, malarz i grafik. Pochodził z rodziny zasymilowanych Żydów. Jego ojciec Jakub był właścicielem sklepu tekstylnego. Ukończył gimnazjum w Drohobyczu, w 1910 r. zdał z odznaczeniem maturę. Zaczął studiować architekturę na Politechnice Lwowskiej, jednak z powodu choroby przerwał naukę. Podjął ją ponownie w 1917 r. w Wiedniu, jednak i tym razem nie udało mu się zdobyć dyplomu. Od 1924 r. uczył rysunku w gimnazjum w Drohobyczu, a po czterech latach także w tamtejszym liceum. W 1935 r. zaręczył się z polonistką Józefą Szelińską, do ślubu jednak nie doszło. Po ponownym zajęciu miasta przez Niemców w 1941 r. wykonywał prace malarskie dla gestapowca Feliksa Landaua. 19 listopada 1942 r. został zastrzelony przez rywalizującego z jego protektorem gestapowca Karla Günthera.
Dorobek artystyczny Schulza obejmuje głównie prace plastyczne. W 1920 r. artysta zaczął tworzyć cykl grafik wykonanych techniką cliché-verre, pt. „Xięga bałwochwalcza”. Większość jego przesyconych erotyką obrazów przedstawia mężczyzn zgiętych w uniżonych pokłonach przed pięknymi kobietami. Wielu z nich ma twarz samego autora. Z prac malarskich Schulza zachował się jedynie obraz „Spotkanie. Żydowski młodzieniec i dwie kobiety w zaułku miejskim” ukazujący chasyda kłaniającego się eleganckim damom. W 2001 r. odkryto w „willi Landaua” fragmenty malowideł ściennych wykonanych przez artystę. Rysunki Schulza zdobią także „Ferdydurke” Gombrowicza i jego własne – cieszące się dużą popularnością – książki: „Sklepy cynamonowe” (1934) i „Sanatorium pod Klepsydrą” (1937).