„Życie, jakie by nie było, zawsze jest silniejsze od śmierci” – powiedziała Zofia do córki. I to zdanie okazało się myślą przewodnią dalszych losów bohaterek powieści: „Bez pożegnania”, „Szkoła pod baobabem”, „Koło Graniaste” i „Mea culpa”.
Kasia powoli leczy się z traumy. Praca, kolejne podróże i przypadki tworzą nowe spotkania i uśmiechy losu. W przaśnej PRL-owskiej rzeczywistości, w trosce o przyszłość rodziny Zofia coraz bardziej musi liczyć tylko na siebie.
Niespokojny, pełen trudnych momentów dla Polski rok 1968 daje się bohaterkom we znaki w sferze osobistej. Kiedy mija, okazuje się, że warto było go przeżyć, żeby docenić to, co życie może jeszcze podarować i co w nim najważniejsze. W lata 70. Kasia wchodzi z nadzieją, ale „Jak to się skończy” czytelnicy dowiedzą się z tomu następnego, pod takim właśnie tytułem.