„Po jaką cholerę w ogóle pisać o teatrze, jeśli nie po to, by pisać o życiu? Co, ględzić o pięknie? Wystawiać cenzurki, układać teatralne tabele ligowe? Szkoda na to papieru i czasu, póki nie chodzi o nic więcej” – Konstanty Puzyna

„To nie jest książka o teatrze. Kłopot z najlepszymi książkami o teatrze jest właśnie taki, że nie są o teatrze. Wśród teatraliów, na półkach z teoriami, historiami, monografiami, zbiorami recenzji grają swoją rolę bezbłędnie, ale to tylko rola. Tak naprawdę powinny stać gdzie indziej – tam gdzie nie szuka się wiedzy specjalistycznej, lecz opisów obyczajów, politycznych analiz, filozoficznych koncepcji, historycznych syntez. Najlepsze teksty o teatrze traktują bowiem teatr jak binokular pozwalający na przestrzenne widzenie świata i opisywanie go potem trójwymiarowe, a nawet czterowymiarowe, zgodnie z tą tajemniczą właściwością teatru, że nic nie jest tym, czym jest, a nawet, że nic nie jest takie, jak się zdaje. Dlatego najlepsze książki o teatrze są zawsze o czym innym. I właśnie dlatego teatr jest taki ważny – pozwala zajmować się tym, co naprawdę istotne” – Joanna Krakowska, fragment wstępu

Wybór tekstów Konstantego Puzyny, „Keta”, eseisty, jednego z najwybitniejszych polskich krytyków teatralnych, znawcy twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza, wnikliwego obserwatora polskiego życia kulturalnego, autora klasycznych tekstów poświęconych polskiej awangardzie teatralnej, m.in. działalności teatru „Laboratorium” Jerzego Grotowskiego. Autorem opracowania i wstępu jest Tadeusz Nyczek. Tom zawiera najważniejsze teksty Konstantego Puzyny pochodzące m.in. z tomów „Burzliwa pogoda”, „Syntezy za trzy grosze”, „Półmrok” a także eseje niewydane dotychczas w książkach.

Publikację dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.