Właściwie Jadwiga Łuszczewska, znana także jako „Wieszczka”. Poetka i powieściopisarka. Pochodziła z zamożnej rodziny szlacheckiej o tradycjach patriotycznych. Jej ojcem był Wacław Łuszczewski, radca stanu, dyrektor Przemysłu i Kunsztów Komisji Spraw Wewnętrznych w Królestwie Polskim, a matką Magdalena z Żółtowskich – córka generała napoleońskiego Edwarda. Rodzice szybko odkryli w niej talent poetycki. Matka wybrała jej pseudonim Deotyma, czyli Bogobojna. Improwizacje ubranej w grecką szatę dziewczyny w salonie jej rodziców w Pałacu Saskim stały się na tyle sławne, że ściągały gości nawet z Litwy i Ukrainy. Aby lepiej przygotować się do roli literatki, Jadwiga odbyła wraz z rodzicami wiele podróży po ważnych dla historii miejscach Polski. Odwiedziła m.in. Gniezno, Poznań, Malbork, Gdańsk i Tatry. Zwiedziła też Austrię, Belgię, Francję i Włochy.
Deotyma brała udział w antyrosyjskich manifestacjach z początku lat 60. XIX w. Po wybuchu powstania styczniowego Wacław Łuszczewski zrezygnował z pełnienia obowiązków szambelana carskiego. Za ten znak protestu władze zesłały go w głąb Rosji. W trudnej wędrówce towarzyszyła mu córka. Po śmierci rodziców pisarka zaczęła prowadzić w Warszawie własny salon, znany z „czwartków literackich”.
Jadwiga Łuszczewska to autorka kilku tomów wierszy. Wielkim zamierzeniem, którego nie udało jej się w pełni zrealizować, było stworzenie cyklu „Polska w pieśni”. W jego skład wchodziły poematy i utwory dramatyczne. Znajdowały się wśród nich m.in. „Lech”, „Krakus” i „Wanda”. Pisała także powieści: fantastycznonaukową „Zwierciadlaną zagadkę” oraz historyczne „Branki w jasyrze” i „Panienka z okienka”. Ostatnia z nich zapewniła jej pamięć wśród przyszłych pokoleń, na stałe zrosła się z obrazem Gdańska i nadal jest wykorzystywana do promocji miasta.