Szlachcic Alonso Kechani, przybrawszy imię Don Kichota z La Manchy, wyrusza ze swym giermkiem w świat, bronić czci damy swego serca, Dulcynei z Toboso. Hoża wieśniaczka staje się w jego oczach najpiękniejsza z wszystkich niewiast na Ziemi, rycerze i poeci kochają bowiem nie istoty z krwi i kości, lecz te, które tworzy ich niezmordowana wyobraźnia. Poczciwy Sancho Pansa nie rozumie, co znaczy słowo „ideał”, ale doskonale pojmuje uczucie i pragnienia swego pana, wyjątkowo trafnie obdarzając go przydomkiem Rycerz Smętnego Oblicza.
Don Kichot na swym koniu Rosynancie i Sancho Pansa na osiołku przemierzają świat, przeżywając serie groteskowych przygód, w których pomagają ludziom i bronią najsłabszych. Błędny rycerz i kierujący się zdrowym rozsądkiem giermek doskonale się rozumieją i wzajemnie uzupełniają, zawsze solidarni i nierozłączni w dążeniu do naprawiania świata. Przedłużająca się nieobecność rycerza niepokoi jego bliskich. Antonia, jego synowica, ochmistrzyni, wiejski pleban i specjalnie sprowadzony magister Samson Carrasco obmyślają, jak podstępem sprowadzić szlachcica do domu.
„Don Kichot z La Manchy” to klasyka literatury europejskiej.