Tytułowa pani Schubert pojawiła się po raz pierwszy w drugiej części „Ludzi dla początkujących” (1997). Nowa książka to cykl dwudziestu trzech „listów” skierowanych do „drogiej pani Schubert” i – jak pisze prof. Marian Stala – „raczej niby-listów, listo-poematów pisanych prozą, które są zwięzłe i silnie zmetaforyzowane, a których tematem przewodnim jest nieuchwytność wewnętrznego i zewnętrznego doświadczenia, swoiste roztargnienie czasu... Poetyckie prozy Lipskiej są tak samo nasycone znaczeniami i tak samo niepokojące jak jej wiersze. Nie sposób ich ogarnąć w jednej lekturze, warto do nich wracać, warto się w nie wmyślać, warto w ich perspektywie spojrzeć na otaczający świat. Zawsze tak było z wybitną poezją”.