Książka Beaty Jachimczak ukazuje problemy dotyczące kształcenia dzieci przewlekle chorych.
Autorka analizuje wpływ chorób na funkcjonowanie człowieka oraz strategie radzenia sobie z długotrwałymi dolegliwościami. Opisuje uwarunkowania związane zarówno ze środowiskiem rodzinnym, które w sytuacji nauczania indywidualnego często pozostaje dla dziecka głównym źródłem doświadczeń socjalizacyjnych i edukacyjnych, jak i ze środowiskiem pozarodzinnym, ze szczególnym uwzględnieniem grup rówieśniczych, formalnych i nieformalnych. Centralnym punktem zainteresowań Beaty Jachimczak jest rozwój kompetencji społecznych ucznia, który w sytuacji izolacji edukacyjnej może ulegać zaburzeniom.
Publikacja stanowi także próbę zaprezentowania skuteczności działań podejmowanych dotychczas w obszarze nauczania indywidualnego. Punktem odniesienia jest dla autorki efektywność kształcenia dzieci w młodszym wieku szkolnym.
Przedstawione w opracowaniu rozważania będą przydatne pedagogom specjalnym, psychologom, pracownikom służb zdrowotnych i socjalnych oraz nauczycielom. Mogą one być również wykorzystywane przez edukatorów domowych, wolontariuszy i pracowników organizacji pozarządowych wspomagających w swoich działaniach rodziny z dziećmi przewlekle chorymi.