Frankfurt. Narastają nastroje antyżydowskie.
Dla członków rodziny Sternbergów, którzy jeszcze niedawno marzyli o tym, by będąc Żydami, stać się równouprawnionymi obywatelami w niemieckiej ojczyźnie, ta nadzieja zamienia się w koszmar. Okazuje się, że są obywatelami drugiej kategorii i nawet dawni przyjaciele traktują ich inaczej.
Syn Johanna Isidora, Erwin, traci podstawy egzystencji, podobnie jak jego zięć, doktor Friedrich Feuereisen, któremu odebrano prawo wykonywania zawodu adwokata i notariusza. Z błahego powodu jemu oraz jego młodej żonie Viktorii wymówiono mieszkanie. Córka Johanna Isidora, Alice, i jego wnuczka Claudia wskutek szykan zmuszone zostają do opuszczenia gimnazjum. Anna nie ma odwagi pójść do urzędu stanu cywilnego, by dać na zapowiedzi.
Z dużą zręcznością, pasją i subtelnym wyczuciem szczegółów historycznych Stefanie Zweig przedstawia dekadę między rokiem 1926 a 1937. Opisuje losy rodziny, które mogłyby przypaść w udziale jej samej – bez goryczy, za to z głębokim humanizmem, który porusza serce.