Dlaczego dwaj najpotężniejsi ludzie Ameryki: szef FBI John Edgar Hoover i magnat prasowy William Randolph Hearst, wypowiedzieli bezwzględną wojnę sympatycznemu Charliemu Chaplinowi? Dlaczego ścigali go zaciekle także agenci Hitlera? A z kolei Stalin wzruszał się i płakał na filmach mistrza komedii? Dlaczego Ronald Reagan, który donosił na kolegów-aktorów podczas hollywoodzkiego polowania na czarownice, mimo wszystko... cieszył się ich sympatią?
Historia kina to jednocześnie opowieść o przemianach obyczajowych i politycznych XX wieku. Artyści, którzy wywoływali (programowo lub bezwiednie) skandale, pokazywali względność panujących norm i przyczyniali się do ich zmiany. Polityczne afery z udziałem twórców ujawniały sprzeczności interesów grup społecznych, a nawet całych narodów.
W kinowym zwierciadle odbijały się twarze Prospera, Ariela oraz rozmaitych Kalibanów współczesnej cywilizacji. Niekiedy były to tylko maski. Ich zerwanie kończyło się najczęściej skandalem – nieprzyjemnym, na ogół jednak bardzo pouczającym. Najciekawsza jest bowiem prawda bez makijażu...