Pisarz rosyjski. Urodził się w jednej z najuboższych dzielnic Moskwy. Po śmierci matki został oddany do sierocińca. W 1843 r. otrzymał stopień oficera. Do 1849 r. należał do Koła Pietraszewskiego, w którym dyskutowano na tematy filozoficzne i społeczne, krytykowano zacofanie Rosji, podejmowano kwestię zbliżenia warunków życia do panujących w Europie Zachodniej. Dyskusje skończyły się aresztowaniem 123 członków Koła i wydaniem na nich kary śmierci. Wyrok złagodzono: Dostojewskiego skazano na cztery lata katorgi w twierdzy w Omsku.
Wielomiesięczny proces oraz lata więzienia znalazły oddźwięk we „Wspomnieniach z domu umarłych” (1860, wyd. pol. 1897). Powieść ta stała się swoistym przełomem w twórczości Dostojewskiego – debiutanccy „Biedni ludzie” (1846, wyd. pol. 1929) zdobyli uznanie krytyków, lecz następne książki: „Sobotwór” (1846, wyd. pol. 1962) i „Białe noce” (1848, wyd. pol. 1902), nie powtórzyły tego sukcesu. Mówiono nawet, że na firmamencie rosyjskiej literatury ukazała się nie gwiazda równomiernym blaskiem świecąca, lecz kometa, która równie niespodziewanie rozbłysła, co zgasła. „Wspomnienia...” odmieniły to przekonanie, a kolejne dzieło – „Zbrodnia i kara” (1866, wyd. pol. 1888) – stało się prawdziwym bestsellerem.
Dostojewski uznawany jest za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury europejskiej. Jego powieści, m.in.: „Gracz”, „Biesy”, „Dziennik pisarza”, „Bracia Karamazow”, znane są na całym świecie.