Angielski pisarz, także krytyk literacki. W młodości chciał zostać rysownikiem i to marzenie przesądziło o wyborze Slade School of Art przy Uniwersytecie Londyńskim jako szkoły, w której miał zdobyć wykształcenie wyższe. Tam zainteresował się m.in. historią literatury. Początkowo jego kariera koncentrowała się wokół tworzenia rysunków i karykatur. Pod koniec lat 90. XIX w. podjął współpracę z londyńskim wydawcą Thomasem Fisherem Unwinem. Decyzja ta wpłynęła na dalszą twórczość Chestertona. Od tego czasu coraz bardziej pochłaniała go działalność dziennikarska i publicystyczna. W 1902 r. był już cenionym publicystą i krytykiem literackim, prowadził swoje kolumny w uznanych czasopismach „The Daily News” i „The Illustrated London News”. Na ich łamach krytykował idee socjalizmu, przeciwstawiał się też agnostycyzmowi. Zabierał głos w polemikach m.in. przeciwko irlandzkiemu dramaturgowi i prozaikowi George’owi Bernardowi Shaw oraz powieściopisarzowi angielskiemu Herbertowi George’owi Wellsowi.
W młodości był bliski agnostycyzmowi, jednak z biegiem lat stopniowo dochodził do dojrzałej wiary chrześcijańskiej. W końcu przeszedł na katolicyzm, a swoją drogę do przemiany wewnętrznej opisał w monumentalnym dziele „Ortodoksja”. Wraz z przyjacielem Hilairem Bellokiem stworzył teorię dystrybucjonizmu, głoszącą potrzebę budowy społeczeństwa opartego na upowszechnieniu drobnej własności.
Chesterton jest autorem blisko 80 książek, kilkuset wierszy, ok. 200 opowiadań, ponad 4000 esejów oraz kilku sztuk teatralnych. Wśród tych najpopularniejszych znajdują się m.in. powieści „Człowiek, który był Czwartkiem”, „Latająca gospoda”, „Wiekuisty człowiek” oraz zbiory pism publicystycznych takich jak „Obrona rzeczy wzgardzonych”, „Obrona człowieka”, „Obrona rozumu”.