Otto III to dwudziestoletnie genialne dziecko, któremu powierzono władzę nad największą potęgą chrześcijańskiego świata. Od trzeciego roku życia w cesarskiej koronie. Otoczony najwybitniejszymi umysłami epoki. Zmęczony władzą, znajduje upodobanie w ekstazie.
Bolesław Chrobry to trzydziestotrzyletni mężczyzna. Świadomy siebie, rozgrywający sojusze. Kocha kobiety, seks, szaleńcze polowania, przyjaciół, mocne wrażenia. Pragnie korony i dla niej gotów jest na wszystko.
Europa wchodzi w milenijny rok. Dwubiegunowa konstrukcja „Gry w kości” poprzez osobne, przeplatające się sekwencje z dworu piastowskiego, cesarskiego i papieskiego – światów Bolesława Chrobrego i Ottona III – wiedzie do ich spotkania w Gnieźnie w marcu 1000 r. Każdy z władców zagra wtedy o wszystko.
Powieść Elżbiety Cherezińskiej unika koturnu, przerysowania. Jest na wskroś współczesna: wojna wywiadów, polityka, racje stanu, manipulacja informacją, średniowieczne public relation.
Jednocześnie doskonale oddaje realia historyczne, detale i średniowieczną mentalność, w której religijna ekstaza i okrucieństwo graniczą ze sobą. Z każdego grzechu można się przecież wyspowiadać. Wszystko dzieje się szybko, bardzo szybko...
„Gra w kości”, chociaż może zdawać się brawurowa historycznie, opiera się na faktach. Tych, które można wyczytać ze źródeł. Tych, których szukamy między wierszami. Co się wydarzy, gdy Bolesław stanie z Ottonem twarzą w twarz? Gdzie w ich wzajemnych rozgrywkach jest miejsce biskupa Wojciecha?