Amerykański powieściopisarz, poeta i eseista. Syn kupca Allana Melvilla. Wcześnie osierocony przez ojca, pracował jako urzędnik bankowy i pomocnik na farmie wuja. Szkołę kończył na raty. Był też nauczycielem. W 1837 r. zaciągnął się na statek. Pływał m.in. po Oceanie Atlantyckim, dotarł nawet do Francuskiej Polinezji.
Po powrocie do Stanów ożenił się w 1847 r. z Elizabeth Shaw. Osiadł w Massachusetts. Z ciekawych doświadczeń z podróży korzystał, pisząc swoje utwory. Wątki autobiograficzne widoczne są m.in. w jego pierwszych, dobrze przyjętych, powieściach „Taipi” (1846) i „Omoo” (1847). Wśród kolejnych utworów Mellville’a są m.in. „Mardi” (1849) i „Biały kubrak” (1850). W 1851 r. ukazało się jego najsłynniejsze dzieło – „Moby Dick”. Historia polowania na białego wieloryba, źle oceniana przez krytykę i czytelników, zyskała uznanie dopiero w połowie XX w. Publikowane przez pisarza wiersze także przechodziły bez echa. Niedoceniony, znów musiał zarabiać na życie jako nauczyciel. W 1866 r. przeniósł się wraz z rodziną do Nowego Jorku. Melville pracował tam jako inspektor celny. Już pośmiertnie, w 1924 r., ukazała się jego niedokończona powieść „Billy Bud” – uważana za drugie po „Moby Dicku” najlepsze dzieło pisarza.