Kiedy Lee Iacocca z Williamem Novakiem, namówieni przez Wydawnictwo Bantam Dell, zasiedli do pisania „Autobiografii” nie mogli się spodziewać, że owoc ich pracy okrzyknięty zostanie bestsellerem, „który tworzy historię” (nie tylko Ameryki). Że książka napisana na początku lat 80. ubiegłego stulecia będzie wiele lat później równie aktualna i czytelniczo atrakcyjna jak w ich czasach. W gruncie rzeczy jest to tylko opowieść o dziecku włoskich imigrantów, które pilnie się uczyło i ciężko pracowało, jako dorosły mężczyzna odniosło kilka olbrzymich sukcesów i przeżyło kilka olbrzymich rozczarowań, lecz w efekcie świetnie sobie poradziło, bo przejęło od rodziców i nauczycieli proste, uniwersalne wartości i miało to wielkie szczęście, że urodziło się w Ameryce.
Takie książki zazwyczaj nie ustanawiają rekordów popularności. A tej się udało. A rzecz dość typowa, opisująca kolejny przypadek człowieka sukcesu, który zaczynając od zera osiągnął szczyt kariery i finansowego powodzenia tak jak kiedyś Carnegie, Rockefeller, Morgan czy Sloan a dziś Gates, Jobs czy Welch. Choć chyba jednak Iacocca był postacią barwniejszą, człowiekiem stojącym bardzo blisko zwykłych ludzi, a przy tym obdarzonym charyzmą, uporem i niezwykłymi talentami przywódczymi. No i działającym w branży samochodowej, bezgranicznie w niej zakochanym, dla przytłaczającej większości ludzi, szczególnie mężczyzn, zdecydowanie najatrakcyjniejszej z branż. Książka napisana zajmująco, „z biglem”, wartko – taka dobra w czytaniu, ale i dająca do myślenia – wówczas i dziś.