Brytyjski dramaturg, powieściopisarz, także dziennikarz. Dziewiąte z dziesięciorga dzieci tkacza Davida Barriego. Wielki wpływ na jego życie miała silna więź z matką Margaret Ogilvy Barrie. Próbując zyskać jej miłość i pocieszyć po śmierci starszego syna Davida, który zginął tragicznie w wieku około 14 lat, sześcioletni James zaczął wcielać się w brata. Nosił jego ubrania, a kiedy był czternastolatkiem, podobno przestał rosnąć – miał zaledwie 152 cm wzrostu.
Kształcił się w Dumfries Academy i na Uniwersytecie Edynburskim. Już wtedy pisał do miejscowych gazet. W 1882 r. rozpoczął współpracę z „The Nottingham Journal”. Po trzech latach przeniósł się do Londynu. W 1894 r. poślubił aktorkę Mary Ansell. Małżeństwo nie było udane i w 1910 r. zakończyło się rozwodem.
Pierwsza książka Barriego „Auld Licht Idylls” (1888) składała się z opublikowanych wcześniej utworów inspirowanych opowieściami jego matki. Bestsellerem okazała się jednak powieść „The Little Minister” (1891). Po jej adaptacji wystawionej w teatrze w 1897 r., autor zajął się głównie pisaniem sztuk. Wśród nich znalazł się m.in. „Nieporównany Crichton” (1902).
Niezwykle ważne w dorobku pisarza książki to biografia jego matki „Margaret Ogilvy” i częściowo autobiograficzny „Sentimental Tommy” (obie z 1896), a przede wszystkim wystawiona w 1904 r. sztuka „Piotruś Pan, czyli Chłopiec, który nie chciał dorosnąć” i powieść „Piotruś i Wendy” (1911).
Impulsem do stworzenia postaci Piotrusia Pana były dla pisarza zabawy z synami Sylvii i Arthura Llewelyn Davies, których pierwszy raz spotkał podczas spaceru z psem Portosem w Ogrodach Kensingtońskich. Po śmierci obojga rodziców autor zaopiekował się chłopcami.
W 1913 r. Barrie otrzymał tytuł szlachecki baroneta. W 1922 r. odznaczono go Orderem Zasługi.