Specjalista w zakresie fizyki jądrowej. Autor artykułów i książek popularnonaukowych, powieści i opowiadań. Ukończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat pracował w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej. Tam też na początku lat 80. XX w. przyczynił się do założenia komisji zakładowej NSZZ „Solidarność”. Jako literat debiutował w czasopiśmie „Młody Technik” w 1961 r. opowiadaniem „Tau Wieloryba”. Jego najwcześniejsze utwory to klasyczne dzieła science fiction z charakterystycznymi dla nich motywami kontaktów z pozaziemskimi cywilizacjami i lotów w kosmos. Z czasem jednak w twórczości pisarza wykrystalizował się nurt określany obecnie jako powieść socjologiczno-polityczna. Janusz A. Zajdel przedstawiał w tych powieściach społeczeństwa totalitarne. Pierwszym takim utworem był „Cylinder van Troffa”. Odniesienia do rzeczywistości kazały utwory Zajdla uznać za powieści polityczne skryte za parawanem fantastyki. Najbardziej znane z nich to „Limes inferior” i „Paradyzja”. Działalność literacka Janusza A. Zajdla stała się inspiracją dla wielu innych twórców. Najbardziej znani z nich to Maciej Parowski i Marek Oramus. Przedwczesna śmierć Zajdla, spowodowana nowotworem płuc, sprawiła, że wielbiciele jego twórczości mogą tylko snuć domysły, jak wyglądałby ciąg dalszy jednej z najlepszych powieści pisarza, „Cała prawda o planecie Ksi”. Jej kontynuację autor miał w planach. Napisał konspekt i trzy rozdziały.
Janusz A. Zajdel otrzymał pośmiertnie Nagrodę Fandomu Polskiego za powieść „Paradyzja”. Od 1986 r. nosi ona jego imię.