Czeski pisarz, publicysta, dziennikarz. Ukończył Akademię Handlową, pracował w Banku Slavia. Kiedy zbliżył się do środowiska czeskich anarchistów i bohemy, stałą pracę zamienił na życie wędrowne. Podróżował m.in. po Galicji i Węgrach. Współpracował z wieloma czasopismami, był redaktorem naczelnym pisma satyrycznego „Świat Zwierząt”. W 1910 r. ożenił się z Jarmilą Mayerovą. Rok później stworzył Partię Umiarkowanego Postępu (w Granicach Prawa) – fikcyjną organizację, która była drwiną z demokracji. W 1915 r. rozpoczął kurs oficerski w austriackim wojsku. Szybko go stamtąd wyrzucono, ale zaciągnął się do 91. budziejowickiego pułku. Z nim został wysłany na front wschodni. Wkrótce trafił do rosyjskiej niewoli, a w 1916 r. zgłosił się na ochotnika do Legionu Czechosłowackiego w Kijowie. Po wybuchu rewolucji październikowej wstąpił do Armii Czerwonej. Zasilił też szeregi czeskich bolszewików. Był komisarzem politycznym i dziennikarzem. W 1920 r. wziął drugi ślub – z Rosjanką Aleksandrą Lwową – chociaż nie unieważnił poprzedniego małżeństwa. Wysłany przez komunistów do Czechosłowacji, nie mógł tam prowadzić działalności politycznej. Szykanowany za bigamię i dezercję, poświęcił się wyłącznie pisarstwu.
Przed wojną Haszek opublikował wiele humorystycznych opowiadań i szkiców, zamieszczonych w tomach „Kłopoty pana Wtedy” (1912) i „Mój handel psami” (1915). Z tego samego okresu pochodzą pierwsze utwory ze słynnym żołnierzem, opublikowane w zbiorze „Dobry wojak Szwejk i inne osobliwe historyjki” (1912). Kontynuacją dziejów żołnierza nieudacznika była m.in. czterotomowa powieść „Przygody dobrego wojaka Szwejka podczas wojny światowej”. Ostatniej części szwejkowskiego cyklu autor nie zdążył już dokończyć. Zrobił to za niego Karol Vanek.