Poeta, prozaik, dramatopisarz, publicysta, tłumacz. Pseudonimy: Eleuter, Kazimierz Bazar. Studiował prawo na uniwersytecie w Kijowie, był słuchaczem tamtejszego konserwatorium. W 1918 r. wstąpił do III Korpusu Polskiego. W tym samym roku przyjechał do Warszawy, gdzie zarabiał jako nauczyciel domowy. W 1920 r. znów zaciągnął się do wojska, ale nie trafił na front. W 1922 r. poślubił Annę Lilpop. Przez około dwa lata był sekretarzem marszałka Sejmu Macieja Rataja. W 1927 r. rozpoczął pracę w Wydziale Prasowym MSZ. W latach 30. pełnił funkcję sekretarza ambasady RP w Kopenhadze i Brukseli. II wojnę światową spędził w Stawisku jako właściciel firmy ogrodniczej. Wspomagał artystów, a po powstaniu warszawskim – uchodźców ze stolicy. Ratował zabytki kultury. Wielokrotnie wybierany na prezesa ZZLP (potem ZLP), był też w zarządzie PEN Clubu. Od 1952 r. posłował na Sejm.
Od 1924 r. publikował w tygodniku „Wiadomości Literackie”. Po wojnie był redaktorem naczelnym „Życia Literackiego”, a od 1955 r. „Twórczości”.
W dwudziestoleciu międzywojennym współtworzył grupę literacką „Skamander”. Jego wiersze z tomików „Oktostychy” (1919) i „Kasydy” (1925) znamionuje skłonność do refleksji. W latach 30. napisał m.in. doskonałe opowiadania: „Panny z Wilka”, „Brzezina”. Już po wojnie powstały utwory „Tatarak” (1960) i „Kochankowie z Marony” (1961) oraz powieść „Sława i chwała” (1956–62). Opublikował też relacje ze swoich zagranicznych wojaży „Podróże do Włoch” (1979) i „Podróże do Polski” (1979).
Przekładał z francuskiego m.in. utwory Arthura Rimbauda, z rosyjskiego Lwa Tołstoja, z duńskiego Sørena Kirkegaarda, z angielskiego Williama Szekspira.
Pisarz został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także trzykrotnie Państwową Nagrodą Artystyczną I stopnia.