Poetka, eseistka, tłumaczka. Żona Artura Międzyrzeckiego. W czasie wojny studiowała polonistykę i filozofię na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim i była kurierką AK. Po wojnie kontynuowała studia polonistyczne na KUL-u i UW, a także rozpoczęła filologię romańską. Lata 1947–50 spędziła we Francji jako stypendystka rządu francuskiego i urzędniczka ambasady polskiej, a 1972–74 – w USA, uczestnicząc w programie International Writing Program. Wykładała na Drake University oraz w Kanadzie, na University of Ottawa i Carleton University. W 1976 r. podpisała „Memoriał 101”, trzy lata później znów wyjechała do Ameryki na zaproszenie Departamentu Stanu. Była członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie, a także Związku Literatów Polskich, Polskiego PEN-Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (którego w latach 1990–99 była wiceprezesem). Od 2008 r. przewodniczyła jury Nagrody Mediów Publicznych Cogito.
Debiutowała w 1938 r. na łamach pisma szkolnego „W słońce”, pierwszy tom poetycki – „Pożegnania” wydała 18 lat później. Wśród jej zbiorów są: „Zobaczone” (1999), „Jasne niejasne” (2009), „Wiersze wybrane” (2010), „Gorzkie żale” (2011), „Zapisane” (2013).