Prozaik, publicysta, satyryk. Ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim. Publikował m.in. w wileńskim „Słowie”, „Prosto z Mostu”, „Czasie”. Walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie pozostał w Anglii, przez czterdzieści lat pracował w londyńskim „Dzienniku Polskim”.
Zasłynął kontrowersyjną książką „Niemcewicz od przodu i tyłu”, która była jego niedoszłą pracą doktorską, nieprzyjętą przez Uniwersytet Warszawski (wyd. 1939). Jest to dobrze udokumentowana dziennikarska satyra, którą można zaliczyć do pamfletów na XVIII-wieczną Polskę w przededniu jej upadku.