Arabski poeta (trzeci najbardziej poczytny na świecie po Szekspirze i Lao-Tzu), pisarz i malarz, pochodzący z Libanu. Przedstawiciel szkoły syryjsko-amerykańskiej. Urodził się w ubogiej rodzinie, wyznającej maronicki odłam chrześcijaństwa, jako Dżubran Chalil Dżubran. Nauki pobierał głównie od księdza. Od dzieciństwa interesowała go sztuka: rysował, pisał i wiele czytał. W wieku 12 lat wyjechał z matką i trojgiem rodzeństwa do Stanów Zjednoczonych – wówczas zmienił imię i nazwisko na Khalil Gibran. Zamieszkał w Bostonie, gdzie poznał Freda Hollanda Daya, fotografa, który wpłynął na jego dalszą drogę artystyczną. W 1896 r. wrócił do Libanu i wstąpił do Szkoły Mądrości (Madrasat al-Hikmat).
Ponownie pojechał do USA w wieku 19 lat; zajął się malarstwem – w 1904 r. miał swoją pierwszą wystawę w Bostonie. W latach 1908–10 dzięki pomocy finansowej przyjaciółki i mentorki Mary Elizabeth Haskell studiował w Paryżu sztuki plastyczne.
Od 1912 r. mieszkał w Nowym Jorku. Wsparcie ze strony Haskell umożliwiło mu zajęcie się malarstwem i pisaniem. Tworzył w języku arabskim i angielskim, pierwsze poematy prozą opublikował w 1905 r.
„Prorok” z 1923 r. to najsłynniejsza książka Gibrana, sprzedana w milionach egzemplarzy. W latach 60. XX w. dzieło to zyskało niezwykłą popularność wśród osób związanych z ruchem New Age.
Inne utwory Gibrana to m.in. „Szaleniec” (1918), „Jesus, Son of Man” (1928) oraz „The Earth Gods” (1931).
Pisarz jest autorem słynnych słów: „Nie pytaj, co kraj może zrobić dla ciebie, pytaj, co ty możesz zrobić dla kraju”, zacytowanych przez Johna F. Kennedy’ego. Pochodzą one z listu Gibrana do narodów Syrii i Libanu.