Nieznane opowiadania i felietony barda warszawskiej ulicy. Fani prozy autora słynnej trylogii, na którą składają się tytuły „Boso, ale w ostrogach”, „Pięć lat kacetu” i „Na marginesie życia ”, po raz pierwszy będą mogli zajrzeć także do rękopisów, niepublikowanych zdjęć i rodzinnych pamiątek Stanisława Grzesiuka.
No i klawo, jadziem!
Nieznane opowiadania i felietony barda warszawskiej ulicy. Fani prozy autora słynnej trylogii, na którą składają się tytuły „Boso, ale w ostrogach”, „Pięć lat kacetu” i „Na marginesie życia ”, po raz pierwszy będą mogli zajrzeć także do rękopisów, niepublikowanych zdjęć i rodzinnych pamiątek Stanisława Grzesiuka.
No i klawo, jadziem!
Czytelnicy pokochali Stanisława Grzesiuka – autora kultowej trylogii – za humor, honor i prawdę. Nikt poza najbliższymi nie wiedział jednak, że pisał on także inne teksty. Zebrane po raz pierwszy w tym tomie niepublikowane opowiadania, felietony o ukochanej Warszawie i wybrane piosenki pokazują niepospolity talent i charakter króla szemranych ulic. Czyli wszystko to, co w pisarstwie Stanisława Grzesiuka najlepsze.
„Gdy ktoś w miejscu publicznym zachowuje się inaczej, jak tego wymagał warszawski sposób bycia, słyszy się uwagi: «Ty, warszawiak z oranego». «Sieczkobrzęku». «Zielona Warszawa przemawia». To reaguje typowy warszawiak. Wyczuwa się brak specyficznego, ciętego, lecz grzecznego humoru i swoistego warszawskiego fasonu. «Reszty nie trzeba» – a piechotą wróci do domu. «Boso, ale w ostrogach». Forsy nie ma, ale na spotkanie ostatnie pół kilometra przejedzie taksówką. Warszawski fason” – Stanisław Grzesiuk
O Autorze: STANISŁAW GRZESIUK (1918–1963) – pisarz, pieśniarz, zwany bardem Czerniakowa. Urodzony w Małkowie koło Chełma. Od drugiego roku życia mieszkał w Warszawie, gdzie spędził dzieciństwo i młodość. W trakcie okupacji aresztowany i wysłany na roboty przymusowe do Niemiec, następnie do obozów koncentracyjnych. W lipcu 1945 roku wrócił do kraju; leczył się na gruźlicę płuc, która była konsekwencją pobytu w obozie. Autor autobiograficznej trylogii: „Boso, ale w ostrogach”, „Pięć lat kacetu”, „Na marginesie życia”. Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach obok Stefana Wiecheckiego „Wiecha”. Zaliczany jest do grona najbardziej zasłużonych twórców kultury warszawskiej ulicy.