Michael czuł zadowolenie, a zarazem dziwną pustkę. Ostatnio nie poznawał samego siebie. Co się z nim dzieje? Zadzwoniła komórka, więc sięgnął do kieszeni kaszmirowego płaszcza i przyznał się numerowi widocznemu na wyświetlaczu. Cholera Jasna! - Tak Wenecjo? Co się znowu stało? - Michael, katastrofa! Wierz mi, nie jest dobrze. Mam kłopoty. - Potok włoskich słów wlał mu się w uszy z siłą wodospadu. Ich sens gubił się wśród łkań, jęków i urywanych oddechów. Mam rozumieć, że wychodzisz za mąż?