Tłumaczka angielskiej i francuskiej literatury pięknej. Zamiłowanie do książek skłoniło ją do studiowania polonistyki na wydziale Uniwersytetu Warszawskiego. Na długo przed obroną pracy magisterskiej wzięła ślub ze Stanisławem Skibniewskim. W 1930 r., po przerwie w nauce, uzyskała dyplom i rozpoczęła studia romanistyczne na tej samej uczelni. Po II wojnie światowej początkowo utrzymywała się z pracy sekretarki, później referentki w Zjednoczeniu Przemysłu Kotlarskiego. W 1947 r. miał miejsce jej debiut translatorski. Przetłumaczyła wówczas powieść Jamesa Hiltona „Zagubione dni”. Pracę nad kolejnymi przekładami przerwało Skibniewskiej osadzenie w więzieniu z powodu zarzutu szpiegostwa na rzecz USA. W 1950 r., po wyjściu na wolność, zatrudniła się w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” na stanowisku korektorki stylistycznej. Po kilku latach objęła tam kierownictwo redakcji literatur romańskich.
Zasługi Marii Skibniewskiej dla polskiej translatoryki doceniali krytycy literaccy, m.in. Henryk Krzeczkowski czy Jarosław Iwaszkiewicz, oraz czytelnicy. Jej tłumaczenie „Oka cyklonu” Patricka White’a zostało w 1977 r. nagrodzone przez miesięcznik „Literatura na Świecie” jako najlepiej przetłumaczona książka 1976 r. Skibniewska jest autorką pierwszych polskich przekładów dzieł J. R. R. Tolkiena: „Hobbita”, „Władcy Pierścieni” i „Silmarillionu” (ten nie został przez nią w pełni ukończony). Przetłumaczyła także wiele innych dzieł literatury światowej autorstwa m.in. Grahama Greena, Jeana Geneta, Williama Saroyana, Williama Faulknera, Jerome’a Davida Salingera i Henry’ego Jamesa.