Głównym bohaterem książki jest czas, czyli rzeczywistość powstawania, trwania i przemijania w swej złożonej strukturze wewnętrznej. Autorka zebrała analizy niefizykalnej, metafizycznej koncepcji czasu, które pojawiły się na gruncie filozofii i literatury. W swym wywodzie wykorzystała teorie dotyczące rozumienia czasu sformułowane przez wybitnych myślicieli i pisarzy XX wieku, takich jak Nietzsche, Bergson, Husserl, Proust, Wilde, Heidegger, Sartre, a także epok wcześniejszych – Augustyna, Schopenhauera, Wagnera. Istotny jest fakt, iż literatura nie jest tu traktowana jedynie jako ilustracja pewnych tez filozoficznych, lecz zajmuje równoważne miejsce z traktatami filozoficznymi, co nadaje całości pracy charakter polifoniczny.