Napisane w 1932 r. „Narkotyki” są swego rodzaju rozprawą Stanisława Ignacego Witkiewicza z własnymi słabościami, ale też z panującą wśród jemu współczesnych opinią na temat jego stylu życia i skłonności do uzależnień. Witkacy opisuje własne stany „pod wpływem”, swoje upadki, słabości, powroty do nałogów. Nie jest to jednak jedyny temat jego osobistych opowieści – wiele miejsca poświęca też fascynacjom, którym się bez reszty oddawał. Mimo upływu lat eseje jednego z najwybitniejszych i zarazem najbardziej kontrowersyjnych pisarzy dwóch epok: Młodej Polski i międzywojnia, nie tracą swego wyrazu dzięki obrazowości relacji, która jest podstawowym walorem tego dzieła, podczas gdy przesłanie pedagogiczne pozostaje mocno wątpliwe.
„Narkotyki” to niezwykła podróż w krainę wyobraźni i językowej zabawy. Niniejsze wydanie zostało opatrzone przypisami, nieznacznie uwspółcześnione, całkowicie zachowany został jednak swobodny, pełen neologizmów język Witkacego.