Książka stanowi propozycję nowego odczytania wybranych wątków dzieła Zygmunta Freuda o kluczowym znaczeniu dla psychoanalitycznej teorii. Autor przywołuje wczesne prace ojca psychoanalizy – „Projekt psychologii” oraz „Objaśnianie marzeń sennych”. Za punkt wyjścia do badań obiera rysującą się w nich wyraźnie koncepcję ludzkiego „aparatu psychicznego” oraz interpretacje patologicznych zjawisk psychicznych. W świetle tych „okruchów” lepiej zrozumiała staje się specyficzna funkcja, jaką Freud nadał nieświadomemu oraz jego koncentrowanie się na językowej stronie interpretowanych zjawisk.
Czytelnik zyskuje też wgląd w genealogię pojęcia nieświadomych wyobrażeń i jego przeobrażeń w psychoanalitycznej tradycji. Sporo miejsca w książce zajmują konfrontacje dzieła Freuda z tradycją europejskiej metafizyki, głównie z niemieckim idealizmem (I. Kant, J. G. Fichte, J. G. Herder). Uwagę zwraca też esej porównujący psychoanalityczny model interpretacji Hanny Segal z hermeneutyką Wilhelma Diltheya.