Właściwie Paweł Hulka. Publicysta, pisarz, tłumacz i społecznik. Pochodził z ubogiej rodziny robotniczej. Zarabiać na życie zaczął już jako dwunastolatek, wieczorami i nocami zaś się uczył. Przez wyczerpujący tryb życia podupadł na zdrowiu. Z pomocą przeszedł mu właściciel fabryki, w której pracował. Dzięki ufundowanemu przez niego stypendium Hulka mógł nie tylko nabrać sił podczas pobytu w sanatorium, lecz również studiować na uniwersytecie w Heidelbergu. Po powrocie do kraju zamieszkał wraz z żoną Kazimierą i córką Elżbietą w Grodzisku Mazowieckim. W 1910 r. oboje małżonków aresztowano pod zarzutem udziału w zamachu na komendanta carskiej żandarmerii, ale po interwencji przyjaciół i wpłaceniu kaucji zwolniono ich z aresztu. Małżeństwo przeniosło się do Żyrardowa.
Hulka współpracował m.in. z pismami „Echo Literackie”, „Sfinks” i „Bluszcz”. W czasie I wojny światowej współorganizował Klub Robotniczy, prowadził kursy i wykłady dla pracowników fabryk. W 1920 r. został referentem prasowym przy poselstwie polskim w Pradze. Po powrocie do Żyrardowa zaangażował się w kampanię medialną przeciw francuskiej firmie Marcela Boussaca – piętnował jej nadużycia finansowe i wyzysk robotników.
Hulka to m.in. autor książek „Mój Żyrardów” i „Księżyc nad Cieszynem”. Przekładał z języków czeskiego („Zwyczajne życie” Karela Čapka), francuskiego („Rodzina Thibault” Rogera Martina du Garda), a także niemieckiego, rosyjskiego i angielskiego.