James Gleick zagłębia się w związki fizyki, technologii, filozofii i sztuki z podróżami w czasie i opowiada o kulturowym rozwoju tej idei – od powieści H.G. Wellsa po telewizyjnego Doktora Who, od Prousta po Woody’ego Allena. Przygląda się też niezbyt wyraźnej granicy między SF a współczesną fizyką, by dojść do pytania, czym właściwie jest przeżywana przez nas chwila – świat ulotności, w którym teraźniejszość pożera wszystko, a przyszłość nieustannie znika.

„Czysta przyjemność. (…) Istny park rozrywki, pełen swawolnych atrakcji, który James Gleick eksploruje z zaraźliwym zapałem” – „The Wall Street Journal”

„Fascynująca mieszanka filozofii, krytyki literackiej, fizyki i obserwacji kulturowych. (…) Wspaniałe przypomnienie, że najlepiej działającą technologią podróży w czasie jest ta najstarsza: snucie opowieści” – „The New York Times Book Review”