Pierwszy z dwóch tomów zbioru gromadzącego poetycką spuściznę Bolesława Leśmiana, która od lat z niezmienną siłą uderza urodą słowa, zaskakuje subtelnością i trafnością neologizmów, zniewala siłą brzmienia i urzeka melodią języka. Która mówi o życiu i uczuciu. I życie potrafi odmieniać.
Pierwszy z dwóch tomów zbioru gromadzącego poetycką spuściznę Bolesława Leśmiana, która od lat z niezmienną siłą uderza urodą słowa, zaskakuje subtelnością i trafnością neologizmów, zniewala siłą brzmienia i urzeka melodią języka. Która mówi o życiu i uczuciu. I życie potrafi odmieniać.
Niniejsze wydanie oparte zostało na pierwszym tomie „Dzieł wszystkich” Bolesława Leśmiana (PIW 2010) w opracowaniu Jacka Trznadla. Proponujemy tu jednak – jako swoistą alternatywę dla wydania krytycznego – obcowanie z samymi tekstami Leśmiana, bez filologicznych przypisów i obszernych not właściwych edycji dzieł wszystkich. Należy się bowiem czytelnikowi Leśmian sam w sobie. Aby czytając, mógł zaniedyszeć. W tomie pierwszym mamy dwa obszerne zbiory: „Sad rozstajny” z 1912 roku oraz „Łąkę” z 1920 roku. Drugi tom zawiera „Napój cienisty” z roku 1934, pośmiertnie wydaną „Dziejbę leśną” (1938) oraz poezje rozproszone.