Żeby znaleźć własną odpowiedź, trzeba i warto uważnie czytać arcydzieło Kafki, odkrywając w nim niewyczerpane bogactwo sensów i bezsensów.
W tym wydaniu przydatne w tym celu szkice dołączyli tłumacz, a także prof. Łukasz Musiał, który za swoją książkę „Kafka. W poszukiwaniu utraconej rzeczywistości” otrzymał prestiżową nagrodę „Literatury na Świecie”.
Świeżej daty przekład „Procesu” unika filologicznych pomyłek wcześniejszego i uwzględnia rozdziały zarzucone przez Kafkę. Stara się też odtwarzać symboliczny charakter tej odrealnionej prozy, ale i jej rzeczowy język, ironię i humor.

„Adorno pisał, że w tekstach Kafki każde zdanie […] na początku daje fałszywe poczucie pełnego zrozumienia, a już chwilę potem wypędza nas daleko poza znane punkty odniesienia. […] Tłumacz musi dążyć do tej przezroczystości w polszczyźnie. Ekierowi ta sztuka udaje się znakomicie” – Grzegorz Jankowicz, „Tygodnik Powszechny”

O Autorze:
Franz Kafka (1883–1924) urodził się jako dziecko żydowskiej rodziny kupieckiej w Pradze i tam spędził większość życia. Po studiach prawniczych pracował w towarzystwach ubezpieczeniowych aż do roku 1922, kiedy zaostrzyła się jego gruźlica. Za życia opublikował niewiele utworów, a w rękopisach pozostawił m.in. opowiadania, aforyzmy, dzienniki oraz powieści: „Zaginiony” (przekład polski jako „Ameryka” zgodnie z dawniej przyjmowanym tytułem), „Proces” i „Zamek”. Spuściznę Kafki ocalił, kolejno rekonstruował i publikował jego przyjaciel i biograf Max Brod. Począwszy od lat 90., powstały wydania krytyczne i faksymilowe dzieł Kafki, bliższe literze rękopisu.
W Polsce tłumaczono Kafkę począwszy od lat 30. minionego wieku, w tym „Proces” dwukrotnie – pierwszy przekład sporządziła w r. 1936 Józefina Szelińska, a przejrzał go i firmował nazwiskiem Bruno Schulz.