Historyk dziejów najnowszych. W 1985 r. uzyskał azyl polityczny w Republice Federalnej Niemiec, a w 1992 r. obywatelstwo niemieckie. W latach 1990–98 studiował historię, nauki polityczne i socjologię w Hanowerze i Manchesterze. Stypendysta Fundacji im. Friedricha Eberta (1991–98), od 1999 do 2004 r. pracownik Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. Habilitację uzyskał w 2005 r. Były pracownik Instytutu Pamięci Narodowej, od 2010 r. profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Autor licznych książek historycznych, m.in. „Rozstrzelać elementy kontrrewolucyjne” (wyd. pol. 2001), „Na Zachód po trupie Polski” (wyd. pol. 2009).