Angielski pisarz, poeta, reportażysta. Główny reprezentant neoromantyzmu w literaturze brytyjskiej. Odziedziczył po matce gruźlicę, w związku z tym większość lat dziecięcych spędził pod okiem pielęgniarki czytającej mu Biblię. Przygotowywany był, by pójść w ślady ojca i dziadka, którzy byli inżynierami, jednak nie zaakceptował tej kariery. Postanowił studiować literaturę angielską i resztę życia spędził na podróżach, poszukując lepszego klimatu dla swego zdrowia. Jego najsłynniejsze powieści to: „Wyspa skarbów” (1881), „Porwany za młodu” (1886) oraz „Niezwykły przypadek doktora Jekylla i pana Hyde’a” (1886).