Myśl Ludwiga Wittgensteina, jednego z najbardziej wpływowych filozofów XX wieku, odcisnęła się niezaprzeczalnie także na dyscyplinach odległych od akademickiej filozofii. Rzeczy i fakty, wydane po raz pierwszy w 1968 roku, są czymś więcej niż wprowadzeniem do „wczesnego” Wittgensteina. Bogusław Wolniewicz realizuje tutaj autorską, wysoce oryginalną interpretację myśli austriackiego filozofa, umiejscawiając go w jednym szeregu z Platonem, Arystotelesem czy Leibnizem jako twórcę wielkiego systemu metafizycznego.
Napisana z dużym koncepcyjnym rozmachem, erudycją i przenikliwością analizy, książka wskazuje nieoczywiste pokrewieństwa między twórczością Wittgensteina a innych wielkich myślicieli, rozjaśnia liczne nieporozumienia narosłe wokół interpretacji jego filozofii, a przede wszystkim dowodzi, że słynny „Tractatus logico-philosophicus” nie jest dziełem tak hermetycznym, jak się wydaje. Rzeczy i fakty zafascynują nie tylko filozofów i logików, lecz także wszelkiej proweniencji badaczy Wittgensteina i jego dalekosiężnego oddziaływania na kulturę.

„Pomimo upływu ponad pięćdziesięciu lat od pierwszego wydania «Rzeczy i fakty» nie straciły swojej naukowej świeżości. Przedstawione w tej książce myśli wciąż inspirują – zarówno filozofów, jak i logików. Zaprezentowany w niej sposób odczytania Traktatu wsiąkł w naszą kulturę filozoficzną. Stał się też odskocznią do zbudowania przez Wolniewicza własnego systemu ontologicznego, wyłożonego w «Ontologii sytuacji» (1985). Wszystko to sprawia, że «Rzeczy i fakty» można zaliczyć do zbioru najważniejszych książek w polskiej filozofii drugiej połowy dwudziestego wieku” – fragment przedmowy Bogdana Dziobkowskiego