Cykl „Sonety krymskie” składa się z 18 utworów pisanych w latach 1825–1826. Stanowią one opis podróży poety na Półwysep Krymski latem i jesienią 1825 r. Utwory te, oparte na sonetach w stylu włoskim i nawiązujące do poematu opisowego, zapoczątkowały „sonetomanię” wśród pisarzy okresu romantyzmu i Młodej Polski, którzy naśladowali Mickiewicza i nawiązywali do jego dzieła.
Cykl 22 utworów określanych zwykle mianem „Sonetów odeskich” powstał prawdopodobnie w Odessie i Moskwie, także w latach 1825–1826. Sonety te są zróżnicowane pod względem treści. W pierwszych dziesięciu wierszach podmiot liryczny opisuje miłość idealną, w następnych zaś odważnie wypowiada się na temat miłości i erotyzmu.