Niniejszy tom zawiera ogromny zbiór listów do niemieckiego filozofa Hansa Corneliusa oraz równie obfitą korespondencję z Romanem Ingardenem. Wśród adresatów są Jan Leszczyński, Tadeusz Langier, Józef Mehoffer, Karol Ludwik Koniński, Jerzy Eugeniusz Płomieński, Bronisława Włodarska i siedemnastoletnia Maria Zarotyńska, z którą łączył Witkacego burzliwy romans. W aneksie zamieszczono odnalezione w Paryżu listy do dr. Aleksandre’a Rouhiera, który przysyłał Witkacemu pigułki peyotlu. To sensacyjne odkrycie dowodzi, że „Witkacy ciągle pisze...”.