Kalina Kowalska zabiera nas w poetycką odyseję po świecie ludzkiej egzystencji, naznaczonej wpływem niemal każdej ze sztuk.
W strofach wierszy znajdziemy wielorakie odniesienia: biblijne i mitologiczne (m.in. wieża Babel, Charon, Eurydyka, Afrodyta, Eneasz), literackie (m.in. Gałczyński, Miłobędzka, Rilke, Marquez, Kruczkowski, Hugo, Amicis ), malarskie (Chagall, Duda-Gracz, Vermeer), muzyczne i filmowe (Chopin, Van Morrison, Buena Vista Social Club, Eastwood, Allen), jak również geograficzne czy astronomiczne (np. Orion, Syriusz, Plejady, a na Ziemi: Paryż, Wenecja, Avignon, Tivoli, Hiroszima, Nowy York).
Bogate imaginarium, wyrażone językiem zaczerpniętym z dwóch kanonów współczesnej poetyckiej mody – wiersza sprozaizowanego i miniatury poetyckiej. Erupcja uczuć i popis intelektu w jednym. Dystans i zaangażowanie, gorąca liryczność i chłodna refleksja, humor i pazur. Uważny namysł nad życiem, miłością i poszukiwaniem sensu. Pozbawiona ckliwego sentymentalizmu – poezja niezwykle kobieca w najlepszym tego słowa znaczeniu.