Wybitny włoski filozof i semiolog, estetyk, mediewista, pisarz i felietonista, profesor uniwersytetów we Florencji i w Bolonii. Autor licznych prac naukowych i esejów: „Pejzaż semiotyczny” (1972), „Superman w literaturze masowej” (1996), „W poszukiwaniu języka uniwersalnego” (2002), „Dzieło otwarte” (2008), „Apokaliptycy i dostosowani” (2010), zbiorów felietonów i opracowań, np. „Historia piękna” (2005), „Historia brzydoty” (2007), „Rakiem. Gorąca wojna i populizm mediów” (2007), a także poczytnych powieści, m.in. „Imię róży” (1987), „Wahadło Foucaulta” (1993), „Wyspa dnia poprzedniego” (1995), „Tajemniczy płomień królowej Loany” (2005). W 2010 r. ukazała się rozmowa Umberta Eco z Jean-Claude’em Carrière’em „Nie myśl, że książki znikną”.