W książce „W dniu ich święta” zaprezentowane zostały analizy, które są rezultatem obszernych prac badawczych prowadzonych w ramach projektu „Dyskursywna konstrukcja podmiotu w wybranych obszarach kultury współczesnej” realizowanego w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego.
Przedmiotem analiz były sposoby konstruowania informacji o Dniu Kobiet przez wybrane media oraz konceptualizacje tego święta przez respondentki i respondentów należących do różnych grup pokoleniowych. Wyniki badań zrelacjonowane w studium Lucyny Kopciewicz wskazują niezbicie, iż w polskim dyskursie publicznym współistnieją dwa odrębne, zorganizowane sposoby mówienia o kobietach.
Pierwszy typ języka jest zarezerwowany dla Dnia Kobiet traktowanego jako pretekst do przywołania kobiecego podmiotu pojmowanego prywatnie, bez historii, jako „podmiot potrzeb”, relacji i „uniwersalnych więzi”. Zupełnie inny obraz Polek wyłania się z medialnej obróbki „Dnia Manif”. W tym przypadku używany jest język praw, wolności, sprawiedliwości i godności, a więc słownik opisujący funkcjonowanie kobiet w sferze publicznej i prywatnej.
Wyniki badań wskazują ponadto, że język mediów (zwłaszcza telewizji) okazuje się modelowym przykładem działania przemocy symbolicznej, dziennikarska produkcja o Dniu Kobiet w dalszym ciągu nie może bowiem oderwać się od paradygmatu „skażenia święta PRL-em”. Media konserwują ówczesny język, symbolikę i znaczenia.