Żyjemy w czasach dobrych dla populistów, świadczą o tym teksty autorów z Austrii, Holandii, Niemiec, Serbii, Włoch i Polski. Jak odpowiedzieć na populistyczne tendencje w polityce? Czy sekularyzacja w Polsce wydarzyła się niejako „na własne życzenie”? Czy Polacy to, jak pisał 60 lat temu o Niemcach ks. Joseph Ratzinger, „wierzący poganie”? Czy zamknięta w swojskości Polska stanie się rezerwatem w Europie? Skąd bierze się coraz silniejszy lęk przed „obcym”, zwłaszcza przed uchodźcami? Jaka może być polskość na miarę XXI wieku?
Więź 1/2018 - O tytule
Katolickie pismo zajmujące się najważniejszymi problemami życia społeczno-politycznego, religii, kultury i historii.
Nazwa „Więź” jest wyznacznikiem linii programowej pisma. Pragnie ono służyć odnajdywaniu tego, co wspólne, pojednaniu, przezwyciężaniu uprzedzeń i stereotypów. Swoim wierzącym czytelnikom oferuje pogłębioną formację duchowo-intelektualną, czytelnikom niewierzącym – bliski kontakt z tym, co najlepsze we współczesnym Kościele. „Więź” od lat znana jest z publikacji o stosunkach Polaków z sąsiednimi narodami: Niemcami, Rosjanami, Ukraińcami, Litwinami, Białorusinami. Szeroko ceniony jest wkład czasopisma w dialog polsko-żydowski. Programowym założeniem „Więzi” jest wspieranie rozwoju społeczeństwa obywatelskiego. Pismo nie jest związane z żadnym środowiskiem politycznym, choć bynajmniej apolityczne nie jest. Dyskusje na łamach „Więzi” nie dotyczą bieżącej polityki, lecz fundamentów życia społecznego. W czasach, gdy jesteśmy bombardowani codziennie tysiącami informacji, obrazów i sprzecznych opinii, pismo takie jak „Więź” zachęca do spokojnej lektury i namysłu. Podejmuje pytania dotyczące spraw zasadniczych: z pogranicza religii, kultury, życia społecznego i polityki, a także problemów współżycia z sąsiadami. Czytelnikowi, który zagłębi się w lekturę, „Więź” chce dostarczyć kluczy do uporządkowania i zrozumienia natłoku informacji napływających każdego dnia. Stara się dać to, co niegdyś nazywano formacją ideową i kulturalną.