Autor wskazuje, że dyskurs głównego nurtu niebezpiecznie wychylił się w jedną stronę, wmawiając nam, że nadszedł czas silnej władzy i nacjonalizmu, że polityka wynosząca zysk korporacji ponad potrzeby ludzi i środowiska jest jedyną racjonalną, że w kraju takim jak Polska nie ma miejsca na prawa reprodukcyjne dla kobiet, a jedyną alternatywą dla rządów PiS może być powrót do skompromitowanego neoliberalizmu.
Kolejne części książki poświęcone zostały bilansowi polskiej transformacji, polityce historycznej, kryzysowi gospodarczemu i Unii Europejskiej, rządom prawicy w Polsce, wojnom kulturowym i hegemonicznym wizjom świata czy projektom innej, postępowej przyszłości.
W przystępnej, a czasem nawet zabawnej formie autor stara się uchwycić procesy i wydarzenia w całym ich skomplikowaniu. Nie ukrywa przy tym swojego stanowiska, nie stara się udawać bezstronności, co nie przeszkadza mu w zachowywaniu obiektywizmu. W ten sposób wpisuje się w bogatą tradycję krytycznej publicystyki zaangażowanej. Niewątpliwie blisko mu do anglosaskiej tradycji pisarstwa politycznego, do stylu, języka i tematów podejmowanych przez Noama Chomsky’ego, Naomi Klein, Tariqa Ali, Barbarę Ehrenreich, Ignacio Ramoneta czy Paula Masona. W Polsce ten typ pisarstwa, eksponującego wyrazistą postawę polityczną, a zarazem niezależnego od lojalności partyjnych, przystępnego, a jednocześnie nie stroniącego od głębszych refleksji, jest niemal nieobecny w debacie publicznej.
Autor przekonuje, że dzisiejsze czasy, z rządami konserwatywnych nacjonalistów w Warszawie, Budapeszcie, Moskwie i Waszyngtonie, ze wzrostem skrajnej prawicy i kontrrewolucji kulturalnej nie są po prostu ciężkie, ale jeszcze cięższe niż minione dekady. Takie postawienie sprawy ma nie tylko psuć humor nostalgikom idealizującym okres przed rokiem 2015, kiedy Kaczyński i Trump doszli do władzy, lecz także skłaniać czytelników do poszukiwania źródeł głębokości i trwałości konserwatywnego zwrotu w epoce go poprzedzającej i tym samym do wyciągnięcia praktycznych wniosków z refleksji nad tym okresem. Autor nie zatrzymuje się przy tym na krytyce. Polemizując z liberałami, socjaldemokratami, konserwatystami i nacjonalistami, stara się zarysować mapę drogową podsuwającą zarówno sposoby, jak i kierunki pożądanej zmiany społecznej.