Reporter, autor non-fiction. W latach 1990-2004 pracował w dziale reportażu „Gazety Wyborczej”, gdzie m.in. wraz z Lidią Ostałowską, Beatą Pawlak, Mariuszem Szczygłem, Jackiem Hugo-Baderem – pod kierunkiem Hanny Krall, a potem Małgorzaty Szejnert – tworzył jedną z najbardziej wyrazistych grup reporterskich w historii polskiej prasy. Autor książek: „Schodów się nie pali” (2000), „Jakbyś kamień jadła” (2002), „Córeńka” (2005), „Wściekły pies” (2007), „Bóg zapłać” (2010), „Dzisiaj narysujemy śmierć” (2010) i „Eli, Eli” (2013). Pracował również na Litwie, Białorusi, w Niemczech, Macedonii, Serbii, Bośni i Hercegowinie, we Włoszech, w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Rwandzie, Indonezji i na Filipinach. Jego publikacje tłumaczone są na kilkanaście języków. Współtworzył program „Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie” (TVP1) poszukujący ludzi zaginionych. Z jego inicjatywy powstała (1999) Fundacja Itaka – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych, gdzie był wolontariuszem przez dziesięć lat. Obecnie członek Rady Fundacji. Jeden z założycieli Instytutu Reportażu (2009), gdzie wykłada w Polskiej Szkole Reportażu. Publikuje w „Dużym Formacie” – magazynie reporterów „Gazety Wyborczej”.