Eseistka, dziennikarka, krytyk literacki. Szwagierka Ludwika Hieronima Morstina. Publikowała w czasopismach „Czas”, „Kultura”, „Przegląd Powszechny”. Pracowała w redakcji miesięcznika „Znak”. Była publicystką „Tygodnika Powszechnego”. Wydała m.in. książki: „Róże pod śniegiem” (1930), „Kamień i woda” (1937), „Kabała historii” (1947), „Dom” (1959), „Patrzę i wspominam” (1965).
Laureatka Nagrody Literackiej im. Włodzimierza Pietrzaka, którą otrzymała w dowód uznania dla całej jej twórczości.