Opowiadania Ryūnosuke Akutagawy tłumaczono na wiele języków. Stanowiły one podstawę do pracowania scenariuszy filmowych, m.in. słynnego filmu Akiry Kurosawy „Rashomon”, nagrodzonego Oscarem w 1951 roku.
Twórczość Akutagawy rozwija się pod wpływem modernizmu: estetyzująca, psychologistyczna, nastrojowa („Wierność Biseia”), później poddanego ostrej krytyce („W krainie wodników”). Poza nurtem europejskim stale obecna w jego pisarstwie jest tradycja rodzima. Starojapońskie legendy kreślone są jednak z perspektywy człowieka współczesnego, dotkniętego już moralnym relatywizmem („W gąszczu”, „Dług wdzięczności”). Tytułowe opowiadanie zbioru - rodzaj duchowego pamiętnika - zaskakuje nowatorstwem formalnym: stosując kompozycję otwartą, afabularną, przypominającą niekiedy narrację filmową, autor osiąga tu kondensację treści przez lapidarność i impresyjność wyrazu.
Akutagawa owładnięty obsesją nieuniknionej choroby umysłowej popełnia samobójstwo w 35 roku życia.